معرفي كتاب:چهارده روايت در قرائت قرآن مجيد

موضوع قرائت قرآن مجيد همواره مورد توجه مسلمانان بوده است . در زمان پيامبر اكرم (ص) قاريان ، قراآت مختلف را از خود حضرت فراگرفتند و پس از دوره صحابه و تابعين بود كه اين امر اهميت پيدا كرده و عده اي از مسلمين موضوع قرائت قرآن مجيد را به گونه اي خاص مورد توجه قرار دادند و زندگي روزمره خود را صرف ضبط دقيق قراآت مختلف قرآن مي كردند . از ميان اين قاريان كه جملگي داراي شهرت و كارايي در امر قرائت قرآن بودند ، هفت نفر كه به"قراء سبعه" معروف گشتند ،‌ سرآمد و ممتاز سايرين بودند كه عبارتند از : 1. ابوعبدالله نافع بن ابي نعيم مدني 2. عبدالله بن كثيرمكي 3. ابوبكر عاصم بن النجودكوفي 4. ابوعماره حمزه بن حبيب زيات كوفي 5. ابوالحسن علي بن حمزة كسايي 6. ابوعمروبن علاء بصري 7. عبدالله بن عامر دشقي . هركدام از اين قاريان به دلايلي ، خاص و ممتاز گرديدند و نكته جالب توجه اين است كه از ميان آن ها پنج نفر ايراني مي باشند و اين حكايت از خصلت دانش جويي ايرانيان است . علاوه بر اين هفت قاري ، سه تن ديگر از قاريان بنام كه عبارتند از : 8. خلف بن هشام 9. يعقوب بن اسحق 10. ابوجعفر يزيدبن قعقاع و بعدها چهارتن ديگر به نام هاي 11. حسن بصري 12. ابن محيصن 13. يحيي بن مبارك يزيدي 14. اعمش ، برشمار" قراء دهگانه" افزوده شده و مجموعاً "قرائت هاي چهارده گانه" پديد آمد . در هر كدام از اين قرائت ها ، الفاظ قرآن مجيد به لحاظ اعراب گذاري ، املاء و ... تغيير شكل داده و در پاره اي موارد علاوه بر تغيير منطوق ، مفهوم جديدي نيز به خود مي گيرند . كتاب ((چهارده روايت در قرائت قرآن مجيد)) كه تأليف آن چندين سال به طول انجاميده است ، اثر دكتر محمدجواد شريعت مي باشد . مشاراليه در اين اثر سترگ تحقيقي كوشيده است قراآت مختلف جزجز آيات قرآني را از نگاه قراء چهارده گانه شرح و توضيح دهد .