"تاریخ برامکه"،عنوان کتابی است تالیف ابوالقاسم بن غسان به زبان عربی که ترجمه فارسی آن منسوب به محمد بن حسین بن عمر هروی می باشد.استاد عبدالعظیم قریب که از اساتید زبان و ادب فارسی بوده، این کتاب را در سال 1312 با افزودن مقدمه ای بسیار مفصل و جامع درباره برمکیان،تصحیح نموده و هم اکنون انتشارات اساطیر پس از گذشت بیش از 70 سال از چاپ نخست،آن را تجدید چاپ و منتشر نموده است.موضوع کتاب درباره خاندان برمکیان یا برامکه یا آل برمک می باشد.خاندان برامکه یکی از خاندان های نجیب و شریف ایرانی بودند که در دوره خلافت سفاح و منصور و مهدی و هارون الرشید عباسی به عنوان وزیر و امیر و کاتب و ندیم خلفا انجام وظیفه می کردند.از جمله افراد سرشناس این خاندان یحیی برمکی و دو فرزندش جعفر و فضل برمکی بودند که در دستگاه هارون الرشید قدرت و نفوذ بسیار داشتند.دلایل شهرت این خاندان ثروت،سخا،فتوت،فضل، کاردانی و لیاقت بوده و موجبات شوکت و افتخار و عظمت کشور کهن سال ایران را فراهم نمودند.
عنوان برامکه و برمکی در شهرت و نام آنها به سبب انتساب جد آنها،خالد برمکی،به برمک (از ریشه سانسکریت پراموکها،به معنی رئیس)که عنوان عمومی متولیان معبد بودایی نوبهار در بلخ بوده، می باشد.
درباره علت سقوط این خاندان ،کشته شدن جعفر برمکی و محبوس شدن پدر و برادرش،مباحث بسیاری مطرح می باشد از جمله:داستان رابطه جعفر برمکی و خواهر هارون الرشید،عباسه،که در صحت آن تردید بسیار است و همچنین اتهاماتی چون آتش پرستی و زندقه و البته ازدیاد قدرت و ثروت و نفوذ و مقبولیت این خاندان که به نظر می رسد این موارد اخیر سبب حسد خلیفه و مهم ترین دلیل سقوط این خاندان بوده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر