موضوع قرائت قرآن مجيد همواره مورد توجه مسلمانان بوده است . در زمان پيامبر اكرم (ص) قاريان ، قراآت مختلف را از خود حضرت فراگرفتند و پس از دوره صحابه و تابعين بود كه اين امر اهميت پيدا كرده و عده اي از مسلمين موضوع قرائت قرآن مجيد را به گونه اي خاص مورد توجه قرار دادند و زندگي روزمره خود را صرف ضبط دقيق قراآت مختلف قرآن مي كردند . از ميان اين قاريان كه جملگي داراي شهرت و كارايي در امر قرائت قرآن بودند ، هفت نفر كه به"قراء سبعه" معروف گشتند ، سرآمد و ممتاز سايرين بودند كه عبارتند از : 1. ابوعبدالله نافع بن ابي نعيم مدني 2. عبدالله بن كثيرمكي 3. ابوبكر عاصم بن النجودكوفي 4. ابوعماره حمزه بن حبيب زيات كوفي 5. ابوالحسن علي بن حمزة كسايي 6. ابوعمروبن علاء بصري 7. عبدالله بن عامر دشقي . هركدام از اين قاريان به دلايلي ، خاص و ممتاز گرديدند و نكته جالب توجه اين است كه از ميان آن ها پنج نفر ايراني مي باشند و اين حكايت از خصلت دانش جويي ايرانيان است . علاوه بر اين هفت قاري ، سه تن ديگر از قاريان بنام كه عبارتند از : 8. خلف بن هشام 9. يعقوب بن اسحق 10. ابوجعفر يزيدبن قعقاع و بعدها چهارتن ديگر به نام هاي 11. حسن بصري 12. ابن محيصن 13. يحيي بن مبارك يزيدي 14. اعمش ، برشمار" قراء دهگانه" افزوده شده و مجموعاً "قرائت هاي چهارده گانه" پديد آمد . در هر كدام از اين قرائت ها ، الفاظ قرآن مجيد به لحاظ اعراب گذاري ، املاء و ... تغيير شكل داده و در پاره اي موارد علاوه بر تغيير منطوق ، مفهوم جديدي نيز به خود مي گيرند . كتاب ((چهارده روايت در قرائت قرآن مجيد)) كه تأليف آن چندين سال به طول انجاميده است ، اثر دكتر محمدجواد شريعت مي باشد . مشاراليه در اين اثر سترگ تحقيقي كوشيده است قراآت مختلف جزجز آيات قرآني را از نگاه قراء چهارده گانه شرح و توضيح دهد .
۱۳۸۸ مهر ۴, شنبه
۱۳۸۸ شهریور ۳۱, سهشنبه
استاد پرويز مشكاتيان درگذشت
پرويز مشكاتيان متولد 24 اردیبهشت 1334 نیشابور بود. وي مقدمات موسيقي را از 6 سالگي نزد پدرش، حسن مشكاتيان، آموخت و نخستين كنسرت خود را در سن 8 سالگي در مراسم گردهمايي دانش آموزان در مدرسه امير معزي نيشابور ارائه داد . پس از آن وي در جشنواره موسيقي كه دراردوگاه رامسر برگزار مي شد به دفعات شركت كرد و در تمامي آنها مقامهاي ممتاز را به دست آورد.
مشكاتيان سال 1353 در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران قبول شد و همزمان به آموزش رديف ميززا عبدالله نزد نور علي خان برومند و رديف موسيقي سنتي نزد دكتر داريوش صفوت پرداخت . وي همزمان با آموزش رديف مبانی موسیقی و موسيقي ايراني را نزد اساتیدی چون دکتر محمدتقی مسعودیه، عبدالله خان دوامی، سعید هرمزی، یوسف فروتن ادامه داد.
مشكاتيان از سال 1354 همكاري خود را با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به عنوان مدرس و نوازنده سنتور و سرپرست گروه زیر نظر دکتر داریوش صفوت ادامه داد و دركنار آن به اجراي كنسرت هاي متعدد با خوانندگاني چون پريسا( فاطمه واعظي) و هنگامه اخوان پرداخت و در سال 1356 گروه عارف را تشكيل داد.
درهمين سال وي در آزمون باربد که به ابتکار استاد نورعلی برومند برگزارمیشد شركت كرد و به همراه پشنگ كامكار مقام اول در رشته سنتور را كسب كرد و نيز به همراه داريوش طلايي مقام ممتاز در رديف نوازي را به دست آورد.
همکاری با رادیو زیر نظر هوشنگ ابتهاج (سايه) از ديگر فعاليتهاي وي درسال 56 بود كه با واقعه 17 شهريور 57 وي وگروهي ديگر از اهل موسيقي به صورت دسته جمعي از راديو استعفا دادند . در اين سال وي به اتقاق گروهي ديگر از هنرمندان موسيقي و با همكاري گروههاي عارف و شيدا مؤسسه چاووش را شكل داد كه حاصل آن انتشار برخي از ماندگارترين قطعات موسيقي سنتي در سالهاي 57 تا 62 بود.
تصنيف مرا عاشق با صداي شهرام ناظري (روي شعري از مولانا) و چهار مضراب شورانگيز و قطعه نغمه در دستگاه شور، تصنيف ايراني(با صداي شجريان در چاووش 6)، قطعه ده ضربي چهار گاه به نام پيروزي و تصينف رزم مشترك (باصداي شجريان در آلبوم چاووش 7)، و نيز اجراي قطعه در قفس استاد ابوالحسن صبا با تنظيم حسين عليزاده در همين آلبوم از ديگر فعاليتهاي مشكاتيان دراين دوره بود.
پس از اين دوره مشكاتيان همكاري خود با محمد رضا شجريان را پي ميگيرد كه حاصل آن آلبوم هاي سر عشق(درماهور) بيداد (دستگاه همايون) بر آستان جانان (در شور و بيات ترك)، نوا (مركب خواني در دستگاه نوا) ، دستان (در دستگاه چهار گاه) و نيز اجراي كنسرتهاي برون مرزي به همراه شجريان در كشورهاي اروپايي كه تا سال 1366 به طول انجاميد.
از سال 67 مشكاتيان همكاري خود با خوانندگان ديگري را هم در دستور كار خود قرار مي دهد كه شهرام ناظري (آلبوم لاله بهار)، علي جهاندار (آلبوم صبح مشتاقان)، عليرضا افتخاري (مقام صبر)، ايرج بسطامي (موسم گل، افشاري مركب، مژده بهار،وطن من)، علي رستميان و حميد رضا نوربخش (كنسرت گروه عارف) از جمله آنها بودهاند . مشكاتيان در فستيوال موسيقي روح زمين در لندن شركت كرد و مقام نخست اين جشنواره را به دست آورد.
برخي از كارهاي مشكاتيان نيز با تنظيم چهره هايي چون محمد رضا درويشي (جان عشاق و گنبد مينا) وكامبيز روشن روان (دود عود) منتشر شدند كه در هر سه اين آلبومها محمد رضا شجريان آواز خواند . برخي از مهمترين قطعات ساخته شده توسط مشكاتيان از سوي عليرضا جواهري نت نويسي وبه بازار موسيقي عرضه شد.
مشكاتيان از سال 1376 اجراهاي صحنه اي و انتشار آلبوم را متوقف كرد و تا تابستان سال 84 كنسرتي در كشور اجرا نكرد. در تابستان 84 وي به فكر تجديد ساختار گروه عارف و شيدا برآمد كه حاصل آن اجراي كنسرتي در تالار كشور با صداي شهرام ناظري بود.
مشكاتيان علاوه بر ساز سنتور كه ساز تخصصي وي است با سه تار هم آشنايي كافي دارد و همنوازي سه تار در آلبوم سر عشق را خود وي انجام داده است . خانه موسيقي در هشتمين سالگرد خود مراسمي در تالار كشور برگزار كرد و از مقام هنري اين هنرمند نامي تجليل به عمل آورد . این هنرمند نامی کشورمان، 29 شهریور 88 دارفانی را وداع گفت. روحش شاد و يادش گرامي باد .
مشكاتيان سال 1353 در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران قبول شد و همزمان به آموزش رديف ميززا عبدالله نزد نور علي خان برومند و رديف موسيقي سنتي نزد دكتر داريوش صفوت پرداخت . وي همزمان با آموزش رديف مبانی موسیقی و موسيقي ايراني را نزد اساتیدی چون دکتر محمدتقی مسعودیه، عبدالله خان دوامی، سعید هرمزی، یوسف فروتن ادامه داد.
مشكاتيان از سال 1354 همكاري خود را با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به عنوان مدرس و نوازنده سنتور و سرپرست گروه زیر نظر دکتر داریوش صفوت ادامه داد و دركنار آن به اجراي كنسرت هاي متعدد با خوانندگاني چون پريسا( فاطمه واعظي) و هنگامه اخوان پرداخت و در سال 1356 گروه عارف را تشكيل داد.
درهمين سال وي در آزمون باربد که به ابتکار استاد نورعلی برومند برگزارمیشد شركت كرد و به همراه پشنگ كامكار مقام اول در رشته سنتور را كسب كرد و نيز به همراه داريوش طلايي مقام ممتاز در رديف نوازي را به دست آورد.
همکاری با رادیو زیر نظر هوشنگ ابتهاج (سايه) از ديگر فعاليتهاي وي درسال 56 بود كه با واقعه 17 شهريور 57 وي وگروهي ديگر از اهل موسيقي به صورت دسته جمعي از راديو استعفا دادند . در اين سال وي به اتقاق گروهي ديگر از هنرمندان موسيقي و با همكاري گروههاي عارف و شيدا مؤسسه چاووش را شكل داد كه حاصل آن انتشار برخي از ماندگارترين قطعات موسيقي سنتي در سالهاي 57 تا 62 بود.
تصنيف مرا عاشق با صداي شهرام ناظري (روي شعري از مولانا) و چهار مضراب شورانگيز و قطعه نغمه در دستگاه شور، تصنيف ايراني(با صداي شجريان در چاووش 6)، قطعه ده ضربي چهار گاه به نام پيروزي و تصينف رزم مشترك (باصداي شجريان در آلبوم چاووش 7)، و نيز اجراي قطعه در قفس استاد ابوالحسن صبا با تنظيم حسين عليزاده در همين آلبوم از ديگر فعاليتهاي مشكاتيان دراين دوره بود.
پس از اين دوره مشكاتيان همكاري خود با محمد رضا شجريان را پي ميگيرد كه حاصل آن آلبوم هاي سر عشق(درماهور) بيداد (دستگاه همايون) بر آستان جانان (در شور و بيات ترك)، نوا (مركب خواني در دستگاه نوا) ، دستان (در دستگاه چهار گاه) و نيز اجراي كنسرتهاي برون مرزي به همراه شجريان در كشورهاي اروپايي كه تا سال 1366 به طول انجاميد.
از سال 67 مشكاتيان همكاري خود با خوانندگان ديگري را هم در دستور كار خود قرار مي دهد كه شهرام ناظري (آلبوم لاله بهار)، علي جهاندار (آلبوم صبح مشتاقان)، عليرضا افتخاري (مقام صبر)، ايرج بسطامي (موسم گل، افشاري مركب، مژده بهار،وطن من)، علي رستميان و حميد رضا نوربخش (كنسرت گروه عارف) از جمله آنها بودهاند . مشكاتيان در فستيوال موسيقي روح زمين در لندن شركت كرد و مقام نخست اين جشنواره را به دست آورد.
برخي از كارهاي مشكاتيان نيز با تنظيم چهره هايي چون محمد رضا درويشي (جان عشاق و گنبد مينا) وكامبيز روشن روان (دود عود) منتشر شدند كه در هر سه اين آلبومها محمد رضا شجريان آواز خواند . برخي از مهمترين قطعات ساخته شده توسط مشكاتيان از سوي عليرضا جواهري نت نويسي وبه بازار موسيقي عرضه شد.
مشكاتيان از سال 1376 اجراهاي صحنه اي و انتشار آلبوم را متوقف كرد و تا تابستان سال 84 كنسرتي در كشور اجرا نكرد. در تابستان 84 وي به فكر تجديد ساختار گروه عارف و شيدا برآمد كه حاصل آن اجراي كنسرتي در تالار كشور با صداي شهرام ناظري بود.
مشكاتيان علاوه بر ساز سنتور كه ساز تخصصي وي است با سه تار هم آشنايي كافي دارد و همنوازي سه تار در آلبوم سر عشق را خود وي انجام داده است . خانه موسيقي در هشتمين سالگرد خود مراسمي در تالار كشور برگزار كرد و از مقام هنري اين هنرمند نامي تجليل به عمل آورد . این هنرمند نامی کشورمان، 29 شهریور 88 دارفانی را وداع گفت. روحش شاد و يادش گرامي باد .
برچسبها:
پرويز مشكاتيان
۱۳۸۸ شهریور ۳۰, دوشنبه
معرفي كتاب : انديشه هاي فلسفي ايراني
كتاب " انديشه هاي فلسفي ايراني " كه پيشتر در سال 1373 به چاپ رسيده بود و در مدتي كوتاه ناياب شده بود ، چند روزي است كه توسط انتشارات اساطير تجديد چاپ شده است . اين كتاب اثر استاد ابوالقاسم پرتو ميباشد كه در كارنامه او شرح مثنوي معنوي با نام شور خدا و فرهنگ واژه ياب كه برابرهاي پارسي واژگان بيگانه ميباشد ، به چشم ميخورد . پرتو در اين كتاب طي هفده گفتار به بررسي فلسفه و فيلسوفان ايراني پرداخته است . او اين كتاب را با ميترائيسم آغاز و با بررسي فلسفه صدراي شيرازي به پايان ميرساند و طي اين روند از فلسفه زرتشت ، ماني ، مزدك ، رازي ، پورمسكويه ، پورسينا ، واصل بن عطا ، ناصرخسرو ، خيام ، سهروردي و عبدالكريم پورابراهيم گيلاني سخن به ميان آورده . اين كتاب كم حجم ولي پرمحتوا كه بي شك تنها كتاب موجود درباره فلسفه ايراني است ميتواند راهگشاي علاقمندان به فلسفه و انديشه ايراني باشد .
اشتراک در:
پستها (Atom)