تو چرا سنگ شدي؟ تو چرا اين همه بي رحم شدي؟ تو گلي، گل رز، گل سرخ، كه با اون عطر خوشت، كه با اون رنگ و لعاب خوشگلت، سمبل عشق و صفايي، سمبل مهر و وفايي، سمبل پاكي و يكرنگي نابي، تو گلي،گل سرخ كه تو روز عاشقا، واسه دلداده ها، مثل يه نامه رسون، واژه دوست دارم رو مي بري، تو چرا سنگ شدي؟! يادته روز نخست، كه منم سه شاخه گل بهت دادم، گل هاي سرخ و قشنگ، گل رز، كه بهت بگم چقد دوست دارم، يادته؟مي دونم خوب يادته، اما تو، با همه گل بودنت، سرخ بودنت، رز بودنت، غافلي از دل من، دل به اون خارهاي تيزت داده اي، اما خوبه كه بدوني گل من، گل واسه، گل بودنش،تازه و خوش بو بودنش، به يه باغبون عاشق مثل من نياز داره، توچرا اين همه بي رحم شدي.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر