محمد بن عبدالوهاب بن عبدالعلی قزوینی معروف به علامه قزوینی از محققان و دانشمندان معاصر که در سال 1256 هجری شمسی در تهران متولد شد. تحصیلات متداول را مانند صرف و نحو، فقه ، کلام و حکمت نزد علماء زمان خود: حاج شیخ فضل الله نوری، حاج شیخ علی نوری، ملا محمد آملی، شیخ هادی نجم آبادی، میرزا حسن آشتیانی و ادیب پیشاوری آموخت. او در سال 1284 هجری شمسی به لندن رفته و در آنجا با ادوارد براون، آمدروز و بون آشنا گشت. در سال 1290 برای مطالعه نسخه های فارسی، خصوصا نسخه های کتاب جهانگشای جوینی به پاریس رفته و با خاورشناسان فرانسوی از قبیل باربیه دومنار و کلمان هوار آشنا شد. او در آنجا با علی اکبر دهخدا ملاقات کرد و در ایام اقامت در آنجا هم صحبت او بود.در ایام جنگ جهانی اول با حسینقلی خان نواب به برلین رفت و تا پایان جنگ در آنجا ماند و دوباره به پاریس مراجعت نمود. او در آبرلینبا زاخاو، میتووخ و هارتمان آشنا شد.او در نهایت به تهران بازگشت و به کار تصحیح متون پرداخت. علامه قزوینی در ادب فارسی ،زبان عرب،تاریخ و کتاب شناسی تبحر فراوان داشت .وسعت اطلاعات و آشنایی او با طرز کار محققین اروپایی او را در امر تصحیح علمی متون و تحقیق سرآمد معاصران خود ساخته بود.از جمله آثار او می توان به تصحیح و تشحیه کتب : لباب الالباب عوفی، المعجم فی معائیر اشعار العجم، چهار مقاله عروضی، مرزبان نامه، تاریخ جهانگشای جوینی، شد الازار و دیوان حافظ اشاره کرد.علاوه بر این آثار یادداشت ها و مقالاتی نیز از او بر جای مانده است.
در خاتمه شایان ذکر است که دیوان حافظ تصحیح علامه قزوینی و مقالات علامه قزوینی در 5 جلد پیش تر به کوشش عبدالکریم جربزه دار، توسط انتشارات اساطیر منتشر شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر