معرفی کتاب: بینش اساطیری

" بینش اساطیری "، عنوان کتابی است تالیف دکتر داریوش شایگان که انتشارات اساطیر آن را منتشر نموده است. این کتاب مشتمل بر چهار فصل می باشد.فصل نخست که هم نام با نام کتاب می باشد از لفظ بینش و لزوم استفاده از آن در حوزه اسطوره پژوهی سخن می گوید و در ادامه از واژه اسطوره(میت)، نقطه مرکزی هستی، تجلی نومن(موجود ماورای طبیعی)، هماهنگی اضداد، تجلی هنر در نومن، برخورد با نومن و مظهر تمامیت و ناخودآگاه من سخن می گوید. فصل دوم به مبانی اساسی بینش اساطیری پرداخته و سخن از نظام خاص اساطیری، بعد اتصال، علیت در بینش اساطیری، تقارن معنی دار و همدمی سحرآمیز می گوید.فصل سوم و چهارم این کتاب نیز به بررسی مفهوم زمان و مکان در بینش اساطیری پرداخته است.

معرفی کتاب : بیست مقاله قزوینی جلد اول و دوم

کتاب حاضر، بیست مقاله قزوینی ، که سال های بسیار دور در قالب دو کتاب مجزا (دو جلد) و به کوشش استاد ابراهیم پورداود و استاد عباس اقبال آشتیانی منتشر شده بود،توسط انتشارات اساطیر و در قالب یک جلد به زینت طبع آراسته گردیده است. این کتاب در بر گیرنده مقالاتی از میرزا محمد خان بن عبدالوهاب قزوینی است. موضوع این مقالات ادبی،تاریخی و کتابشناسی می باشد و اهمیت آنها تا بدانجا بود که استاد پورداود در بمبئی مبادرت به چاپ جلد نخست و بعد ها استاد عباس اقبال جلد دوم آن را منتشر ساخت.

محمد بن عبدالوهاب بن عبدالعلی قزوینی معروف به علامه قزوینی از محققان و دانشمندان معاصر که در سال  1256 هجری شمسی در تهران متولد شد. تحصیلات متداول را مانند صرف و نحو، فقه ، کلام و حکمت نزد علماء زمان  خود: حاج شیخ فضل الله نوری، حاج شیخ علی نوری، ملا محمد آملی، شیخ هادی نجم آبادی، میرزا حسن آشتیانی و ادیب پیشاوری آموخت. او در سال 1284 هجری شمسی به لندن رفته و در آنجا با ادوارد براون، آمدروز و بون آشنا گشت. در سال 1290 برای مطالعه نسخه های فارسی، خصوصا نسخه های کتاب جهانگشای جوینی به پاریس رفته و با خاورشناسان فرانسوی از قبیل باربیه دومنار و کلمان هوار آشنا شد. او در آنجا با علی اکبر دهخدا ملاقات کرد و در ایام اقامت در آنجا هم صحبت او بود.در ایام جنگ جهانی اول با حسینقلی خان نواب به برلین رفت و تا پایان جنگ در آنجا ماند و دوباره به پاریس مراجعت نمود. او در آبرلینبا زاخاو، میتووخ و هارتمان آشنا شد.او در نهایت به تهران بازگشت و به کار تصحیح متون پرداخت. علامه قزوینی در ادب فارسی ،زبان عرب،تاریخ و کتاب شناسی تبحر فراوان داشت .وسعت اطلاعات و آشنایی او با طرز کار محققین اروپایی او را در امر تصحیح علمی متون و تحقیق سرآمد معاصران خود ساخته بود.از جمله آثار او می توان به تصحیح و تشحیه کتب : لباب الالباب عوفی، المعجم فی معائیر اشعار العجم، چهار مقاله عروضی، مرزبان نامه، تاریخ جهانگشای جوینی، شد الازار و دیوان حافظ اشاره کرد.علاوه بر این آثار یادداشت ها و مقالاتی نیز از او بر جای مانده است. 

در خاتمه شایان ذکر است که دیوان حافظ تصحیح علامه قزوینی و مقالات علامه قزوینی در 5 جلد پیش تر به کوشش عبدالکریم جربزه دار، توسط انتشارات اساطیر منتشر شده است.

معرفی کتاب:اسماعیلیه

" اسماعیلیه "، عنوان کتابی است تالیف دکتر مهدی محقق که انتشارات اساطیر آن را منتشر نموده است.این کتاب که به قول مولف : " قلیل الحجم ولی کثیر الغنم "مباشد،دربرگیرنده روند شکل گیری مذهب اسماعیلیه و عقاید موافقان و مخالفان این مذهب می باشد.

پس از شهادت امام حسین و یاران او در کربلا،مذهب تشیع به جریان و نهضتی زیرزمینی مبدل شد که همواره مورد آزار و تعقیب حاکمان اموی و عباسی بود.شیعیان که خود را در معرض نابودی می دیدند،نظریه " تقیه " را مطرح و در ظاهر خود را سنی مذهب نمایانده لیکن در نهان به ولایت و اصول آل محمد(ص) وفادار بودند.از آنجا که شیعیان اعتقاد داشتند در هر زمان فقط یک امام معصوم وجود دارد که از سوی خداوند به او الهام می شود،با مرگ هر امام، بر سر جانشینی امام بعدی ناگزیر اختلافی پدید می آمد.اغلب شیعیان در مورد شش امام اول اتفاق نظر دارند، اما به دنبال رحلت امام جعفر صادق(ع)،اختلاف و دو دستگی بزرگی به وجود آمد.گروهی معتقد بودند که ولایت و مرجعیت به فرزند جوان تر ایشان یعنی امام موسی کاظم(ع) سپرده شده و از سلسله ای پیروی می کردند که به امام دوازدهم،یعنی امام مهدی(ع)، ختم می شد.این شیعیان را شیعیان " دوازده امامی " نامیدند. در مقابل گروهی دیگر از شیعیان از فرزند ارشد امام موسی کاظم(ع)، اسماعیل ،که پیش از پدرش از دنیا رفته بود پیروی کردند و اینان به " اسماعیلیان " معروف شده و مذهب اسماعیلیه شکل گرفت.

اسماعیلیه ، را می توان فرقه ای از شیعه نامید که امامت را پس از امام جعفر صادق(ع) به فرزند ارشد او اسماعیل ختم میکند.به جزه انشعاب قرامطه از این فرقه که امامت را منتهی به فرزند اسماعیل، یعنی محمد بن اسماعیل ، می داند. فرقه اسماعیلیه در قرن دوم (ق.م) تاسیس شد و در طول حیات خود و به دلایل گوناگون و در بلاد مختلف به نام های متعددی از جمله: فاطمیان، باطنیان،تعلیمیه،فدائیان،حشیشیه،سبعیه،هفت امامی،ملاحده مشهور شد. پیروان این مذهب همچنان در سوریه(سلمیه و طرطوس)، ایران(خراسان و کرمان)، افغانستان(بدخشان و شمال جلال آباد)، ترکستان، هند و مشرق آفریقا وجود دارند.

عقاید و آراء اسماعیلیان را می توان از آثار حکیم ناصر خسرو قبادیانی،ابو یعقوب سجستانی، حمید الدین کرمانی، ابو حاتم رازی و موئد شیرازی،خصوصا ناصر خسرو، استخراج نمود.